Arnavut kaldırımını bulan mutlaka erkeklerdir

Hiç ayağınızda topuklu pabuçla arnavut kaldırımında yürüdünüz mü? Hemen hemen bütün hemcinslerim “evet yaaaa, o ne öyle” şeklinde bir cevap verirken büyük bir olasılıkla diğer cinsteki arkadaşlarımız boş gözlerle bakıp, ne bu sorunun, ne de soruya verilen tepkinin anlam ve sebebini anlayamamış olabilir. 

Çok doğal… Çünkü anlasalardı, yapmazlardı. O zaman sevgili beyler ayağınıza uyan bir topuklu ayakkabı denk getirip (ucundan da olsa ayağınızı sokmanız yeter, zaten parmak uçlarında yürüyeceksiniz) ve sadece empati kurabilmek amacı ile arnavut kaldırımında yürümeyi bir deneyin. O zaman ne demek istediğimi anlardınız. Büyük olasılıkla bunu anlamak için sokak ortasında böyle bir deney yapmayacaksınız. Ben size söyleyeyim… Hepimizin düşünmeden yaptığı yürüme eylemi birdenbire bir cambazlık aktivitesine dönüşüp eziyet haline gelecek. Hatta sağlığımıza zarar verebilecek, tehlikeli bir aktivite boyutuna bile gelebilir. Bu risk, taşlar küçülüp yüzeyler yamuklaştıkça artmaktadır. İşin acısı, yanınızdaki normal hızla ve topuğu taşlara denk getirme bilmecesi ile uğraşmak zorunda olmayan erkek arkadaşınız veya eşiniz tarafından durum algılanmadığı için hızınızı da düşüremezsiniz.  

Kısaca tek yapmanız gereken zorlanarak da olsa yürümeye devam etmektir. En fazla yanınızdakinin koluna asılmaya, destek almaya çalışırsınız. Ancak siz yürümeye devam ettikçe, şehrin başka bir alanında arnavut kaldırımları inşa edilmekte, siz ve(ya) hemcinsleriniz cambazlık becerilerinizi arttırma konusunda uzmanlaşmaktasınız.

Bu da nereden çıktı diyeceksiniz. Ne zaman arnavut kaldırımında yürüsem içlerinde tek bir kadının bile bulunmadığı toplantı odalarında alınan kararları, bu kararlar doğrultusunda sunulan ürün ve hizmetleri düşünüyorum. Yine diyorum bir gökdelenin şık bir odasında bulutlara yakın bir yerde bir karar alındı. Mutfakta hiç zaman geçirmemiş bir yönetici, kadınların kaldıramayacağı büyüklükte bir yağ ambalajı için onay verdi. Aynası olmayan kozmetik reyon rafına inanılmaz güzel yorumlar yaptı ve hatta onu dizayn eden erkek marka müdür yardımcısını terfi ettirdi. Veya içerisinde yüzlerce programı olan ama sadece iki programı kullanılan çamaşır makinesi üretmek için milyonlarca dolarlık yatırım yaptı. Kısaca şehrin bir yerine daha bir arnavut kaldırımı döşendi.

Ben iş hayatında yeteri kadar kadın çalışan ve yönetici olmadığı şirketlerde sürekli arnavut kaldırımı inşa edildiğini düşünüyorum. Günümüzde tüketicilerin teorik olarak yüzde 50’sinin, alışverişçilerin ise yüzde 85’inin kadın olduğu düşünülecek olursa şirket yönetimlerinde her seviyede eşit kadın – erkek temsili, artık erkeklerin kadınlara yapması gereken bir jest değil, iş gerekliliğidir. Bunun henüz anlaşılmamış olması ise ironik ve komik. Kadınları, gençleri, yaşlıları, doğudan geleni, batıdan geleni kısaca her anlamda çeşitlilik katan çalışanları ne zaman bir zenginlik olarak göreceğiz? Ne zaman bu çeşitliliğin tüketicimize daha iyi ürün vermenin ve maliyetleri azaltmanın en vazgeçilmez ve en kolay yolu olduğunu anlayacağız? Bunu anlamak, buna değer vermek için neyi bekliyoruz? Bütün şehrimizi anavut kaldırımları ile donatmayı mı?  Haa, yanlış anlaşılmasın, arnavut kaldırımına karşı değilim. Aksine çok estetik, geçmişi günümüze getiren, nostaljik bir şehir zenginliği olarak görüyorum ama doğru yerde… Modern bir otelin bahçesindeki otoparkında, şehrin en işlek iş bölgesindeki sokaklarında, bir şirketin bahçesindeki yürüme yolunda değil.

Öte yandan biz kadınlar acayip yaratıklarız. Gerekirse arnavut kaldırımlarının üzerinde yüksek topuklarla bile koşarız. Ama el insaf… Biz de insanız…