Dizilerde iş aramak mı dediniz?

İş arama bulma süreci o kadar çok değişti ki, bazılarımız bu sürece tanıklık etse de, birçoğumuzun bu durumdan haberi bile yok. Fakat günlük hayatımızda hemen hepimiz televizyonda halen o dönemlerin filmlerine denk geliyoruz. Eski Türk filmlerinde Münir Özkul bir fabrikada çalışır, işten atılınca yeni bir iş arama süreci başlar, günlerce sokak sokak dolaşır ve eşe dosta 'sizin fabrikada iş var mı?' diye sorardı. <br><br> Ya da Hülya Avşar sekreterlik işi için gazetelerden ilanları kesip verilen adrese giderdi… Sonraki yıllarda da telefonla iş için müracaatları görmeye başladık. O dönem filmlerinde genelde haksız yere işten atılıp tazminat alamayanlar, iş için müracaata giden güzel kızların genelde farklı tekliflerle karşılaşmaları ve patronun kızının, babasının yanında çalışan mühendis oğluna aşık olması ve bir şekilde evlenmenin yolunu aradığına şahit olurduk. En çok dikkat çekilen nokta da, anne babaların en büyük sevdası olan 'oğlum okusun, büyük adam olsun' düşüncesinin ürünü 'okumak eşittir büyük adam' olmak üzerine kuruludur. <br><br> O dönemlerde yaşamadığım için iş hayatını çok iyi bilemiyorum ama günümüzde dizi ve filmlerdeki iş arama ve çalışma hayatı hakkında bir iki şey söyleyebilirim. Örneğin iş hayatı bu kadar değişmiş, büyük küçük bütün işletmeler kurumsallaşma yolunda ilerlerken, maalesef aynı ilerlemeyi ve değişimi dizi ve filmlerde görememek beni üzüyor. Halen gazetelerden iş aranıyor, telefon ediliyor, bizzat kapı kapı dolaşılıyor ama henüz internetten özgeçmiş dolduran ya da müracaat ederek iş arayana hiç daha rastlamadım; varsa da o kadar az ki, henüz dikkatimi çekmedi. <br><br> Sözüm ona büyük büyük holdingleri yöneten patronlar iş görüşmesi yapıyor yapmasına ama bazı adayların ellerinde özgeçmiş varken bazılarında o da yok, oturup sadece kendini anlatıyorlar. Patronlar da olur ya da olmaz diye karşılık veriyorlar ve replikler böyle ilerliyor. <br><br> Henüz bir dizi ya da filmde insan kaynakları diye kelime de duymadım. Bizim yaşadığımız iş hayatı ile televizyonda izlediğimiz iş hayatı arasında o kadar büyük farklar var ki, bağlantı kurmak mümkün değil… Terfi etmek, zam almak, başka bir firmaya transfer olmak televizyonda o kadar kolay oluyor ki… Bir projeyi başaran ertesi gün yönetici, genel müdür, hatta patronun sağ kolu oluyor. Ya da sadece dürüst olduğu için ya da patron ona aşık olduğu için terfi edebiliyor. Bunlar gibi bir sürü ilginç bahane terfi sebebi sayılıyor. Oysa ki gerçek iş dünyasında insanlar terfi etmek için senelerce çalışmak zorunda. Yıllarını vermenin yanı sıra kişisel gelişim kurslarına, yurt dışında eğitimlere gidiyorlar, projeler üretiyorlar çalışıyorlar, çalışıyorlar, çalışıyorlar… Çalışmanın anlamı genelde bu tarz dizilerde çalışmak eşittir toplantı. Yani çalışan, üreten insan değil de toplantı halinde olan bir grup insanın ekranları doldurması anlamına geliyor. Hatta bazı filmlerde kapı kapı dolaşan iyi bir usta iş bulamıyor, oysa bütün şirketlerin mavi yakalı elemana ihtiyacı var… <br><br> Eğer siz sadece bu dizi ya da filmleri izleyip ertesi gün iş başvurusu için kalkıp bir şirkete giderseniz, işverene şu soruları yöneltmeniz kaçınılmaz olacak: <br><br> -Nasıl yani özgeçmişle mi geleceğim? <br><br> -İnternet sitenizde özgeçmiş mi dolduracağım? <br><br> -Ne, ön yazı mı? O da ne? <br><br> -Önce mülakat, sonra testler ve sınav mı? <br><br> -İnsan kaynakları müdürü de kim? Ben patronu, olmadı genel müdürü görmek istiyorum! <br><br> -Ben müdür olmak istiyorum. O kadar okudum, büyük adam oldum. <br><br> -Mavi yakalı elemana mı ihtiyacınız var? Gerekirse mavi yakalı bir gömlek alırım, olur biter…<br><br> Bu konuyu iyi işleyen senaristleri hariç tutmak kaydıyla, iş dünyası bu kadar gelişirken halen dizi ve filmlerimizde eski usul iş arama yöntemleri ve çalışma hayatı işleniyor ki, bu izlediklerimiz hiç de gerçekçi gelmiyor. Bu yüzden iş hayatına yeni atılacaklar için de doğru bir bilgi oluşamıyor, oluşturulamıyor…<br><br> İş arayan herkese başarılar diliyorum. <br><br>